روزی حضرت موسی (ع) رو به درگاه خداوند درخواست نمود:

«بارالها! می خواهم بدترين بنده ات را ببينم.»

ندا آمد:

«صبح زود به درب ورودی شهر برو. اولين كسی كه از شهر خارج شد او بدترين بنده من است.»

حضرت موسي (ع) اول صبح روز بعد به درب ورودی شهر رفت.

پدری با فرزندش اولين نفری بودند كه از درب شهر خارج شدند.

حضرت موسی (ع) پيش خود گفت:

«بدبخت خبر ندارد بدترين خلق خداست!»

حضرت موسی (ع) پس از بازگشت رو به درگاه خداوند نمود و ضمن سپاس از اجابت خواسته اش ،

عرضه داشت كه:

«بارالها! حال می خواهم بهترين بنده ات را ببينم.»

ندا آمد:

«آخر شب به درب ورودی شهر برو. آخرين نفری كه وارد شهر شود او بهترين بنده من است.»

هنگامی كه شب شد حضرت موسی (ع) به درب ورودی شهر رفت.

با تعجب ديد كه آخرين نفری كه از درب شهر وارد گرديد همان پدر با فرزندش می باشد.

حضرت موسی (ع) رو به درگاه خداوند با تعجب و درماندگی عرضه داشت:

«بارالها! چگونه ممكن است كه بدترين و بهترين بنده ات يك نفر باشد؟»

ندا آمد:

يا موسی! اين بنده صبح كه می خواست با فرزندش از درب ورودي شهر خارج شود بدترين بنده من بود.

اما...»

اما هنگامی كه نگاه فرزندش به كوه های عظيم افتاد از پدرش پرسيد:

«بابا! بزرگتر از اين كوه ها چيست؟»

پدر گفت:

«زمين»

فرزند پرسيد:

«بابا! بزرگتر از زمين چيست؟»

پدر جواب داد:

«آسمان ها»

فرزند پرسيد:

«بابا! بزرگتر از آسمان ها چيست؟»

پدر در حالی كه به فرزندش نگاه می كرد، اشك از ديدگانش جاری شد و گفت:

«فرزندم! گناهان پدرت است كه از آسمان ها نيز بزرگتر است...»

فرزند پرسيد:

«بابا! بزرگتر از گناهان تو چيست؟»

پدر كه ديگر طاقتش تمام شده بود نتوانست ديدگان ابر آلود خويش را كنترل نمايد. به ناگاه بغضش تركيد و گفت:

«بخشندگی خدای بزرگ از تمام هر چه هست بزرگتر و عظيمتر است...»

*******************************************************************

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: